مروری بر مدل‌های پرکاری تیروئیدی در موش و موش صحرایی

مقدمه: از آنجا که پژوهش‌گران قادر نیستند از انسان به عنوان مدل تحقیقاتی برای پژوهش روی بیماری‌های مختلف استفاده نمایند، به علت تشابه سیستم‌های عملکردی برخی از حیوانات مانند موش و موش صحرایی با انسان، این حیوانات مدل‌های خوبی برای بررسی‌های علمی می‌باشند. غده‌ی تیروئید نقش محوری در تکامل و رشد تمام بافت-ها و اندام‌ها دارد که می‌تواند دستخوش تغییراتی مانند پرکاری گردد. ایجاد مدل‌های پرکاری تیروئیدی به علت اهمیت فوق‌العاده‌ی این بیماری در انسان بسیار مهم می‌باشد. هدف پژوهش حاضر، مرور انواع مدل‌های بیماری پرکاری تیروئیدی در موش و موش صحرایی بود. مواد و روش‌ها: برای انجام پژوهش حاضر مقاله‌های مرتبط موجود در نمایه PubMed از سال 1975 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: ایجاد مدل‌های پرکاری تیروئیدی به روش‌های مختلف مانند استفاده از داروهای تیروئیدی (T3 و T4) به صورت تزریقی، خوراکی و رژیم غذایی با دوزهای دارویی متفاوت، و نیز تغییرات ژنتیکی مختلف روی موش‌ها مانند استفاده از موش‌های تراریخته به وجود می‌آیند. نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی مدل‌های حیوانی پرکاری تیروئیدی می‌توانند در راستای درمان و شناخت بیشتر سازوکارهای مولکولی بیماری به کار روند. از میان روش‌های القای پرکاری تیروئیدی استفاده از روش‌های القای دارویی به علت با صرفه بودن، کم هزینه بودن و در دسترس بودن بیشتر از روش‌های القای ژنتیکی می‌باشند.